OBOWIĄZEK SZCZEPIENIA OCHRONNEGO PSÓW PRZECIWKO WŚCIEKLIŹNIE
SPOCZYWAJĄCY NA POSIADACZACH ZWIERZĄT

Zgodnie z art. 56 ust. 2 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 213, poz. 1342 z późn. zm.)

„Posiadacze psów są obowiązani zaszczepić psy przeciwko wściekliźnie w terminie 30 dni od dnia ukończenia przez psa 3 miesiąca życia, a następnie nie rzadziej niż co 12 miesięcy od dnia ostatniego szczepienia”

Zgodnie z art. 85 ust. 1a w/w ustawy „Kto uchyla się od obowiązku ochronnego szczepienia psów przeciwko wściekliźnie, a w przypadku wprowadzenia obowiązku ochronnego szczepienia kotów przeciwko wściekliźnie - od tego obowiązku podlega karze grzywny.”

Dowodem przeprowadzonego szczepienia jest zaświadczenie o szczepieniu wydane właścicielowi psa i wpis do rejestru dokonany przez lekarza weterynarii.

Pies pierwszy raz musi zostać zaszczepiony do ukończenia czwartego miesiąca życia
a następnie nie rzadziej niż co 12 miesięcy!

Niedopełnienie tego obowiązku skutkuje grzywną w wysokości do 500zł.

Wścieklizna (Rabies) – jest to bardzo niebezpieczna wirusowa choroba zakaźna,która zagraża człowiekowi.

Źródłem zakażenia wścieklizny są: psy, koty, dzikie zwierzęta, nietoperze, czasami inne zwierzęta (sarny, wiewiórki, gryzonie zakażone przypadkowo wścieklizną).
Wirus znajduje się w ślinie zwierzęcia i jest przenoszony przez ugryzienie lub oślinienie uszkodzonej skóry lub błon śluzowych; chory na wściekliznę człowiek również wydala wirus ze śliną!
Wścieklizna wylęga się od 1-3 miesięcy; w sporadycznych wypadkach może
się wahać od 10 dni do roku.
W pierwszym okresie choroby pojawiają się: bóle głowy, gorączka,
nudności, niepokój psychoruchowy, czasami występują napady szału. Następnie
choroba przechodzi w okres porażeń prowadzący do śmierci.
Charakterystycznym dla wścieklizny objawem jest wodowstręt – polega
on na gwałtownych skurczach mięśni gardła i głośni przy próbach połykania
płynu lub nawet na sam widok lub odgłos lejącej się wody. Śmierć następuje
zwykle po 4-5 dniach.

Dzikie zwierzęta zawsze boją się człowieka i uciekają na bezpieczną odległość. Zwierzęta chore na wściekliznę tracą tą bojaźliwość. Widok błądzącego bez celu lisa, borsuka, leżącej sarny lub wiewiórki powinien nas zaniepokoić. Dzikie zwierzęta, które pozwalają się do siebie zbliżyć, dotknąć lub schwytać, na pewno są chore i wówczas istnieje niebezpieczeństwo zakażenia się od nich wścieklizną lub innymi chorobami.

Wścieklizna jest chorobą śmiertelną i nie ma na nią lekarstwa. Wściekliźnie można skutecznie zapobiegać poprzez szczepienia - uodpornienie czynne, albo poprzez podanie gotowych przeciwciał, czyli surowicy - uodpornieni bierne.

Każde pogryzienie/podrapanie człowieka powinno być traktowane tak, jak gdyby było dokonane przez zwierzę potencjalnie chore na wściekliznę.
W każdym takim przypadku należy zgłosić się do swojego lekarza lub do szpitala.

Pamiętajmy, że bardzo ważne jest regularne szczepienie naszych psów/kotów na wściekliznę, bo dzięki temu nasze zwierzaki nie zachorują i nie będą zagrażały swoim właścicielom.

Niedawno miałam przypadek psiaka, który zmarł z powodu zjedzenia trutki na szczury. Trafił do mnie w stanie agonalnym, z silnym krwotokiem wewnętrznym i zewnętrznym. Ratunku niestety nie było…. Z wywiadu dowiedziałam się, że pies czuł się znakomicie, biegał, bawił się z właścicielami. Stan pogorszył się nocą, dzień przed wizytą. Zaczął popiskiwać, słaniać się na nogach, zrobił ciemną kupę. Następnego dnia z samego rana pies zaczął wymiotować świeżą krwią, pojawiła się krew na nozdrzach, w uszach… potem było już tylko gorzej…. Po rozmowie z właścicielem dowiedziałam się, że psiak uciekł do piwnicy jakieś 2 tygodnie wcześniej (goniąc za kotem) i że w piwnicy kilka dni wcześniej dozorca umieszczał trutki…

Zbliża się zima, stąd wiele gryzoni (myszy, szczury) wchodzi do domostw, do piwnic. Właściciele domów, chcąc wytępić szkodniki rozrzucają trutki w różnych miejscach i często nie zabezpieczają ich przed dostępem innych zwierząt – naszych czworonogów.

Obecne w sprzedaży trutki mają formę granulatów (czerwone, różowe, niebieskie) ale także past w woreczkach. Trutki te bardzo często zawierają rodentycydy II generacji, które charakteryzują się tym, że efekt ich działania widzimy dopiero po kilku, a nawet kilkunastu dniach! (dlatego szur nie ginie zaraz po zjedzeniu, ale dopiero np. po 2 tygodniach).

Typowymi objawami ciężkiego zatrucia są: wybroczyny krwawe, krwawienie z nosa, krwawienie z przewody pokarmowego, krwiomocz, krwioplucie. Bardzo często taki stan kończy się niestety śmiercią…

Pamiętajcie żeby mieć na oku wasze pupile. Obserwować czy Wasz pies nie znalazł i nie zjadł czegoś z ziemi, przy śmietniku , w piwnicy, na strychu..

Jeśli już przytrafi się, że nie upilnowaliście czworonoga i zjadł on trutkę na szczury lub coś co przypominało trutkę - nie czekajcie! Natychmiast udajcie się do najbliższej lecznicy weterynaryjnej. Szybka interwencja, szybkie leczenie uratuje Waszego zwierzaka.